Τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος
Δορυφορικές Επικοινωνίες
Τηλεπικοινωνιακός
δορυφόρος
ονομάζεται
ο μη επανδρωμένος
τεχνητός
δορυφόρος
(unmanned
artificial satellite),
μέσω του οποίου παρέχονται υπηρεσίες
μεγάλων αποστάσεων, όπως τηλεοπτικής
και ραδιοφωνικής μετάδοσης, τηλεφωνικών
επικοινωνιών και συνδέσεων ηλεκτρονικών
υπολογιστών.
Οι
δορυφόροι έχουν τη μοναδική δυνατότητα
να παρέχουν κάλυψη μεγάλων γεωγραφικών
περιοχών και να διασυνδέουν μακρινούς
και δυσπρόσιτους τηλεπικοινωνιακούς
κόμβους και γι' αυτό τα δορυφορικά δίκτυα
αποτελούν σήμερα αναπόσπαστο τμήμα των
περισσότερων τηλεπικοινωνιακών
συστημάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες
η τεχνολογία των δορυφορικών συστημάτων
συνεχώς προοδεύει και η χρήση γεωσύγχρονων
δορυφόρων για επικοινωνίες μεγάλων
αποστάσεων αναπτύσσεται ταχύτατα.
Σήμερα,
η εξοικείωση των ηλεκτρονικών μηχανικών
με τη δορυφορική τεχνολογία, τις
δορυφορικές επικοινωνίες και τις
δορυφορικές ζεύξεις καθίσταται αναγκαία,
καθώς οι δορυφορικές τηλεπικοινωνίες
αναμένεται να παίζουν συνεχώς μεγαλύτερο
ρόλο στα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά
συστήματα. Οι δορυφόροι έχουν προωθήσει
σημαντικά την επικοινωνία με την
δημιουργία παγκόσμιων τηλεφωνικών
συνδέσεων, ενώ χάρη σε αυτούς γίνονται
εφικτές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές
μεταδόσεις σε πραγματικό χρόνο. Ένας
δορυφόρος λαμβάνει σήμα μικροκυμάτων
από έναν επίγειο σταθμό (uplink),
κατόπιν ενισχύει και αναμεταδίδει το
σήμα σε έναν σταθμό λήψης στη γη σε
διαφορετική συχνότητα (η κατιούσα
σύνδεση). Ένας δορυφόρος επικοινωνίας
τοποθετείται σε γεωσύγχρονη τροχιά,
πράγμα που σημαίνει ότι τίθεται σε
τροχιά με την ίδια ταχύτητα με την οποία
περιστρέφεται η Γη. Ο δορυφόρος μένει
στην ίδια θέση σχετικά με την επιφάνεια
της Γης, έτσι ώστε ο σταθμός αναμετάδοσης
δεν θα χάσει ποτέ την επαφή με τον δέκτη.
